Podstawę prawną sieci Natura 2000 stanowią dwa akty prawne: tzw. Dyrektywa Ptasia odnosząca się do ochrony dzikich ptaków i Dyrektywa Siedliskowa dotycząca ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory.

Ochrona najcenniejszych elementów przyrody ujętych w wymienionych dyrektywach odbywa się poprzez wyznaczanie obszarów specjalnej ochrony ptaków (OSO) i specjalnych obszarów ochrony siedlisk (SOO) chroniących siedliska przyrodnicze oraz siedliska rzadkich gatunków roślin i zwierząt. W okresie między zatwierdzeniem obszaru siedliskowego przez Komisję Europejską, a wyznaczeniem aktem prawa krajowego nosi on tymczasową nazwę: obszar mający znaczenie dla Wspólnoty (OZW). Na terenie Nadleśnictwa Garwolin wyznaczone są trzy obszary Natura 2000.

Bagna Orońskie PLH140023

Powierzchnia całego obszaru wynosi 921,40 ha, z czego w zarządzie nadleśnictwa znajduje się 407,45 ha. W zasięgu obszaru znajduje się rezerwat przyrody „Torfy Orońskie". Został zatwierdzony w styczniu 2011 r. jako obszar mający znaczenie dla Wspólnoty (OZW).

Obszar obejmuje jeden z największych i najlepiej zachowanych w prawostronnej pradolinie Wisły przestrzenny kompleks lasów związanych z siedliskami wilgotnymi na terenie Mazowsza. Występują tu łęgi olszowo-jesionowe, olsy porzeczkowe i torfowcowe. Te ostatnie cechuje udział rosiczki okrągłolistnej, która porasta obrzeża wysokich, pokrytych mchami kęp. Znaczny udział w ogólnej powierzchni leśnej mają grądy reprezentując pełną skalę wilgotnościową. W północno-wschodniej części obszaru znajduje się torfowisko niskie. Istotnym elementem przyrodniczym tego terenu są łąki wilgotne oraz użytkowane ekstensywnie łąki rajgrasowe.

Niedostępność terenu oraz silne podtopienie zwłaszcza w okresie wiosny sprawiają, że większość terenu ma charakter „dziewiczy".

Osobliwością florystyczną wyróżniającą obszar jest obecność widłaka wrońca oraz 8 gatunków storczykowatych, w tym dwóch wymienionych w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin – lipiennika Loesela i kukułki krwistej żółtawej.

Na terenie obszaru gniazduje wiele rzadkich gatunków ptaków m.in.: bocian czarny, żuraw, derkacz, samotnik, słonka oraz 5 gatunków dzięciołów. Z występujących tu ssaków warto wymienić: rzęsorka rzeczka, badylarkę, bobra, wydrę oraz łosia.

Wartość tego obszaru podkreśla czynnik historyczny: teren ten stanowił zaplecze walk w 1794 r. i nierozerwalnie związany jest z bitwą pod Maciejowicami. Przez tutejsze zabagnione lasy przeprawiały się w wojska rosyjskie generała Chruszczowa, tędy też wycofywały się rozbite oddziały powstańców Tadeusza Kościuszki.

Podebłocie (PLH140033)

Powierzchnia obszaru wynosi 1275,80 ha, z czego w zarządzie nadleśnictwa znajduje się 207,47 ha. Został zatwierdzony w styczniu 2011 r. jako obszar mający znaczenie dla Wspólnoty (OZW).

Obszar obejmuje silnie podtopioną, rozległą nieckę torfową pradoliny Wisły zakończoną wysokimi partiami krawędziowymi terenów wysoczyznowych. Rzeźbę terenu urozmaicają znacznie wyniesione ponad dolinę wały zwydmień, z których największe to Trupia Góra (122,2 m n.p.m.) i Kopcowa Góra (121,4 m n.p.m.). Jest to jedno z największych i najlepiej zachowanych mokradeł w pradolinie Wisły położonych na terenie Mazowsza.

Konfiguracja terenu, podłoże, jak również znaczne oddziaływanie wód spływających z terenów wysoczyznowych sprzyjają powstawaniu rozległych wiosennych wylewisk i ogólnemu zabagnieniu. Obszar ma charakter mozaiki roślinności: leśnej, zaroślowej, okrajkowej, szuwarowej, łąkowej oraz ziołoroślowej. Szczególnie cennym pod względem przyrodniczym jest zwarty kompleks dobrze zachowanych lasów związanych z siedliskami wilgotnymi i bagiennymi. Tworzą go olsy i łęgi olszowo-jesionowe stanowiące tutaj jeden z głównych celów ochrony. Do szczególnie interesujących i dobrze zachowanych należą grądy porastające wierzchowiny i głębokie zbocza wąwozów w partiach krawędziowych wysoczyzny. Wiek niektórych drzew szacowany jest na ponad 100 lat. Jednym z najważniejszych i największych pod względem zajmowanej powierzchni elementów szaty roślinnej są zbiorowiska trawiaste.

Do osobliwości obszaru należą liczne populacje poczwarówek: zwężonej i jajowatej, a także notowania obecności żółwia błotnego.

Spośród chronionych i zagrożonych gatunków roślin naczyniowych, znajdują się tu stanowiska: kukułki Fuscha, goździka pysznego, kruszczyka błotnego, mieczyka dachówkowatego i nerecznicy grzebieniastej.

Na terenie obszaru gniazdują m.in.: orlik krzykliwy, błotniaki: stawowy i łąkowy, derkacz, żuraw, samotnik, bekas krzyk, słonka i dudek.

Obszar Specjalnej Ochrony Ptaków „Dolina Środkowej Wisły" PLB140004

Powierzchnia całego obszaru wynosi 30 777,90 ha, z czego w zarządzie nadleśnictwa znajduje się 12,82 ha.

Obszar obejmuje długi, zachowujący naturalny odcinek Wisły pomiędzy Dęblinem a Płockiem, z licznymi wyspami: od piaszczystych łach po dobrze uformowane wyspy porośnięte roślinnością zielną, czy też zaroślami wierzbowymi i topolowymi. Brzegi rzeki wraz z terasą zalewową zajmują intensywnie eksploatowane zarośla wikliny, łąki i pastwiska, na których wypasane są duże stada bydła. Pozostały tu również fragmenty dawnych lasów łęgowych.

Jest to bardzo ważna ostoja ptaków wodno-błotnych, istotny szlak migracyjny, środowisko lęgowe oraz miejsce zimowania.

W dolinie Wisły występują co najmniej 22 gatunki ptaków z Załącznika I Dyrektywy Ptasiej oraz 9 gatunków z Polskiej Czerwonej Księgi (PCK). W okresie lęgowym obszar zasiedla co najmniej 1% populacji krajowej następujących gatunków ptaków: brodziec piskliwy, krwawodziób, mewa czarnogłowa, mewa pospolita, ostrygojad (PCK), płaskonos, podgorzałka (PCK), podróżniczek (PCK), rybitwa białoczelna (PCK), rybitwa rzeczna, sieweczka obrożna(PCK), sieweczka rzeczna (PCK), śmieszka, zimorodek. W okresie wędrówek w stosunkowo wysokim zagęszczeniu występuje bocian czarny (do 245 osobników). W okresie zimy występuje co najmniej 1% populacji szlaku wędrówkowego czapli siwej i krzyżówki. W wysokim zagęszczeniu zimuje tu gągoł i bielaczek. Ptaki wodno-błotne występują zimą w koncentracjach powyżej 20000 osobników.

Szczegółowe dane i mapy o obszarach, a także szereg informacji na temat tego systemu ochrony znajdują się na stronie NATURA 2000.