Do XIX wieku obszar dzisiejszego nadleśnictwa porastały rozległe lasy.

W XIX wieku zbudowano kolej Warszawa – Lublin (oddana do użytku w 1887 r.), w wyniku tego część lasów uległo trwałemu wylesieniu na rzecz osad i użytków rolnych wokół nich. Nieliczne wzmianki z pierwszej połowy XIX wieku wskazują na państwową własność lasów garwolińskich (Lasy Rządowe). W ówczesnym województwie podlaskim funkcjonowało sześć urzędów leśnych, jednym z nich było Leśnictwo Garwolin, podzielona na dwie straże: Izdebno i Miętne. Istnieją również wzmianki o leśnictwie Łuków, straży Garwolin składającej się z 4 obrębów: Wola, Uśniaki, Stoczek i Wołkowyja.

W okresie międzywojennym funkcjonowało Nadleśnictwo Garwolin (Zarządzenie Ministra Rolnictwa i Dóbr Państwowych z dnia 27.01.1925 r o utworzeniu lasów państwowych), w skład którego wchodziły uroczyska: Iwowe, Miętne, Unin, Budy, Rębków, Romanów, Izdebno, Dąbrowa i Rokitna. Powierzchnia nadleśnictwa wynosiła ok. 2 300 ha.
Do roku 1944 większość lasów stanowiły dobra prywatne. Największe majątki ziemskie w XIX i w pierwszej połowie XX wieku należały do Zamoyskich (Podzamcze), Hordliczków (Huta Garwolińska, od 1906 r., Dobra Lasy Garwolińskie), Dobrowolskiego (Krępa), Jezierskiego (Rososz) oraz Potockiego. Ponadto istniały liczne majątki mniejszej własności.

Na przełomie XIX i XX wieku w okolicach Podzamcza leśnik Feliks Rożyński stworzył największe w historii polskiego ogrodnictwa szkółki leśno-ogrodnicze. Przed I wojną światową powierzchnia gospodarstwa szkółkarskiego wynosiła 135 ha. Zapas gotowych do ekspedycji sadzonek wynosił 50 mln., a rynkiem zbytu był obszar Królestwa Polskiego oraz Rosji: Moskwa, Kijów, Odessa, Wilno, Mińsk, Taszkent, Irkuck, aż po odległe rejony Mandżurii, zachodniej Syberii i Zakaukazia.

W okresie II wojny światowej lasy zostały mocno zdewastowane poprzez rabunkową gospodarkę na potrzeby wojska oraz poprzez działania wojenne. W lasach obecnego nadleśnictwa w okresie okupacji niemieckiej działało wiele grup partyzanckich.

Po II wojnie światowej, w 1946 r., po upaństwowieniu większości własności ziemskich, powstały nadleśnictwa, które dziś częściowo stanowią obręby Nadleśnictwa Garwolin, tj.: Huta Garwolińska, Kotwica i Podzamcze.

W nadleśnictwach tych w latach 1945–1950 lasy zagospodarowane były na podstawie przybliżonej tabeli klas wieku. Następnie sporządzone były plany urządzeniowe na kolejne dziesięciolecia.

W latach obowiązywania planów: prowizorycznego (1949-1956), definitywnego (1956-1967) i I rewizji urządzenia lasu (1967-1977)  we wszystkich byłych nadleśnictwach, a później obrębach, jako zasadniczy był przyjęty zrębowy sposób zagospodarowania. Stosowane głównie były rębnie zupełne. Zręby były odnawiane sadzeniem, rzadziej siewem. Głównym gatunkiem stosowanym do odnowień była sosna, a jedynie w sprzyjających warunkach sadzony był dąb i inne gatunki liściaste.

W IV kwartale 1980 r. teren nadleśnictwa znalazł się w strefie huraganu, który najwięcej szkód poczynił w drzewostanach sosnowych obrębu Podzamcze. W 1981 r. w obrębie tym pozyskano ok. 21 tys. m³ drewna ze zniszczonych i uszkodzonych drzewostanów. Z uwagi na zaistniałą sytuację dla obrębu Podzamcze, sporządzono aneks do planu urządzenia lasu, który umożliwił prawidłowe zagospodarowanie drzewostanów uszkodzonych i prowadzenie gospodarki na terenie obrębu do czasu wykonania nowego operatu urządzeniowego.

W kolejnych planach urządzeniowych w coraz większym stopniu użytkowano drzewostany rębniami złożonymi, głównie gniazdowymi, w mniejszym zakresie częściowymi. Stopniowa zmiana sposobu użytkowania drzewostanów korzystnie wpływa na stan i kondycję lasów Nadleśnictwa Garwolin.

Poznaj historię Lasów Państwowych – pobierz książkę „Znaki czasu. Wczoraj i dziś Lasów Państwowych"

W materiałach do pobrania znajduje się nieco szerszy rys historyczny Nadleśnictwa Garwolin.